کتاب مردی به نام اوه اثر فردریک بکمن

علاوه بر مخاطبین عام، بسیاری از منتقدان نیز از این رمان استقبال کردند و نقدهای مثبتی بر آن نوشتند. بسیاری سبک رمان را تراژدی-کمدی می‌دانند و معتقدند بکمن به زیبایی توانسته است در بستر داستان طنزآمیز خود، نگاهی سراسر انتقادی به جامعه‌ی اطراف خود داشته باشد. شخصیت اوه، در کنار شخصیتی به نام پروانه به خوبی پرداخته شده‌اند و همین موضوع به جذابیت بیشتر رمان کمک کرده است. لحن بکمن در این کتاب نیز به خوبی وجهه‌ی طنز را در کنار روح تراژیک اثر، به مخاطب عرضه می‌کند. بکمن در قسمتی از رمان می‌نویسد: «دوست داشتن یه نفر مثه این می‌مونه که آدم به یه خونه اسباب کشی کنه. اولش آدم عاشق همه چیزهای جدید میشه، هر روز صبح از چیزهای جدیدی شگفت زده میشه که یکهو مال خودش شده‌اند و مدام می‌ترسه یکی بیاد توی خونه و بهش بگه که یه اشتباه بزرگ کرده و اصلا نمی‌تونسته پیش بینی کنه که یه روز خونه به این قشنگی داشته باشه، ولی بعد از چند سال نمای خونه خراب میشه، چوب‌هاش در هر گوشه و کناری ترک می‌خورن و آدم کم‌کم عاشق خرابی‌های خونه می‌شه. آدم از همه سوراخ سنبه‌ها و چم و خم‌هایش خبر داره. آدم می‌دونه وقتی هوا سرد میشه، باید چیکار کنه که کلید توی قفل گیر نکنه، کدوم قطعه‌های کف‌پوش تاب می‌خوره وقتی آدم پا رویشان می‌گذاره و چه جوری باید در کمدهای لباس را باز کنه که صدا نده و همه اینا رازهای کوچکی هستن که دقیقا باعث میشن حس کنی توی خونه خودت هستی.»