Instax mini 11

دوربین Instax Mini 11 یک دوربین چاپ سریع اقتصادی از فوجی‌فیلم است که در واقع مدل ارتقاء یافته Instax Mini 9 به شمار می‌آید. همان‌طور که می‌دانید، شرکت کهنه‌کار ژاپنی بعد از Instax Mini 9، مدلی تحت عنوان مینی ۱۰ عرضه نکرد و با گذر از آن Instax Mini 11 را برای عرضه به بازارهای بین‌المللی فرستاد.

همان‌طور که اسم این دوربین پیداست، Instax Mini 11 از همان فرمت فیلم همیشگی اینستکس مینی استفاده می‌کند. با این وجود بهبودهایی هم در آن صورت گرفته. از جمله‌ی این بهبودها و امکانات تازه می‌توان به یک حالت سلفی جدید در این دوربین اشاره کرد. همچنین نوردهی خودکار (Auto Exposure) هم در این دوربین نسبت به نسل‌های قبلی‌اش بهبود یافته است.

بررسی دوربین بدون آینه فوجی‌فیلم X-T4؛ تلفیق نوستالژی و مدرنیته

با این وجود، اینستکس مینی ۱۱ برخلاف مدل‌های بالارده‌ای مثل Mini 25/26، Mini 70 و Mini 90 از دریافت حالت‌های اکسپوژر جدید و قابلیت‌های ویژه دیگر محروم مانده است. اما در عین حال، اینستکس مینی ۱۱ دوربینی ساده و دوست‌داشتنی برای عکاسی است که می‌تواند در شرایط نوری مختلف تصاویر بسیار زیبایی را به ثبت برساند.

راه‌اندازی

استفاده از دوربین Instax Mini 11 برای عکاسی بسیار ساده و سرراست است، آن‌قدر ساده که حتی کودکان هم می‌توانند با آن عکس بگیرند. کافی است دکمه‌ی کنار لنز را فشار دهید و دوربین را روشن کنید و از منظره‌یاب دکمه شاتر را بفشارید تا عکس گرفته شود؛ نیاز نیست با هیچ دکمه‌ی دیگری سر و کله بزنید. وقتی هم که کارتان تمام شد، کافیست لنز را به داخل بدنه برگردانید تا دوربین خاموش شود.

این دوربین یک حالت سلفی جالب هم دارد که به لطف وجود یک آینه کوچک در بدنه دوربین، بتوانید از خودتان تصاویر سلفی خوبی بگیرید. برای استفاده از این حالت، کافیست قسمت جلویی لنز را به سمت بیرون بکشید تا عبارت «Selfie on» ظاهر شود. البته شاید برای استفاده دقیق از این قابلیت نیاز داشته باشید که دفترچه راهنمای دوربین را هم مطالعه کنید.

عملکرد دوربین

این دوربین به طور پیش‌فرض در حالت عمودی عکاسی می‌کند. بنابراین برای تصاویر پرتره گزینه مناسبی است. منظره‌یاب اینستکس مینی ۱۱ کمی کوچک است، اما تقریبا تمام دوربین‌هایی که در فرمت اینستکس مینی عکاسی می‌کنند هم همین سایز منظره‌یاب را دارند.

در عمل، ممکن است متوجه شوید که دکمه شاتر اینستکس مینی ۱۱ گاهی به طور تصادفی بیرون می‌پرد، و با توجه به قیمت بالایی که باید برای فیلم‌های این دوربین بپردازید، این موضوع کمی آزاردهنده است.

نکته‌ی دیگر درباره‌ی عکاسی با این دوربین، گرفتن تصاویر سلفی است که اندکی دشوار است. این که برای گرفتن سلفی باید لنز را با فشار به بیرون بکشید و برای بازگرداندن به حالت عادی، لنز را سر جایش برگردانید ممکن است در استفاده‌های طولانی تجربه خوشایندی نباشد.

کیفیت تصاویر

اینستکس مینی ۱۱ به طور کلی و در مقایسه با دوربین‌های هم‌تراز خود، کیفیت عکاسی مطلوبی دارد. این دوربین به‌خوبی شرایط نوری عکاسی را با استفاده از فلش خود تعدیل می‌کند. مضاف بر این به نظر می‌رسد که دو ویژگی سرعت شاتر متغیر و فلش همگام‌ آهسته قدرت تطبیق‌پذیری بالایی در عکاسی برای اینستکس مینی ۱۱ فراهم می‌کنند که نسبت به Mini 9 که فقط سرعت شاتر آن به ۱/۶۰ محدود بود، عملکرد بسیار بهتری دارد.

البته هنگام عکاسی در روز، نبود قابلیتی برای خاموش کردن فلش کمی آزاردهنده به نظر می‌رسد. همچنین حالت Infinity هم در این دوربین وجود ندارد، بنابراین برای عکاسی از مناظر دور شاید گزینه مناسبی نباشد.

مثل بسیاری از دوربین‌های اینستکس مینی، مینی ۱۱ هم بهترین عکس‌هایش را در شرایط نوری خوب تا توسط و از سوژه‌هایی در فاصله نزدیک می‌گیرد. نور فلش دوربین هم حداکثر فاصله ۲٫۷۵ متری را پوشش می‌دهد. اگر در شرایط نوری ضعیف با این دوربین عکاسی کنید، احتمالا تصاویر خروجی از آن چیزی که فکرش را می‌کنید تاریک‌تر باشند. اینجاست که وجود حالت‌های مختلف برای تنظیم اکسپوژر (مثل مدل مینی ۲۵/۲۶) می‌توانست این نقطه ضعف را پوشش بدهد.

گرفتن تصاویر سلفی هم همان‌طور که بالاتر گفته شد، اندکی مشکل است و ممکن است در شرایط نوری ضعیف شاهد هایلایت‌های شدید باشید. هر چند وضعیت در نورهای متوسط و قوی اندکی بهتر است.